Kunnen homeopathische geneesmiddelen gebruikt worden zonder te weten hoe ze werken?
Kennis van hoe een geneesmiddel werkt is nooit een voorwaarde geweest om het te gebruiken. Aspirine (acetylsalicylzuur) is een van ’s werelds meest gebruikte middelen,1 pas 70 jaar na het eerste gebruik werd de werking ervan ontrafeld (in 1971).2 Ook nu wordt er nog steeds onderzoek aan gedaan, omdat het talrijke biologische effecten heeft die nog steeds niet helemaal worden begrepen.
Varianten van acetylsalicylzuur worden al sinds mensenheugenis gebruikt om pijn en koorts te behandelen, vroeger met bereidingen uit de natuurlijke stoffen de bladeren en schors van wilgen en populieren.1
In 1899 werden klinische onderzoeken uitgevoerd op een kunstmatig samengestelde vorm van het actieve ingrediënt, waarna het middel ‘aspirine’ zoal we het nu kennen op de markt werd gebracht.
Ook Homeopathie kent een lange geschiedenis van traditioneel gebruik. Dat heeft geleid tot onze praktische kennis over wat homeopathische medicijnen kunnen doen, hoewel we nog niet beschikken over de theoretische kennis over hoe deze medicijnen hun biologische effect bereiken.
Het vaststellen van het werkingsmechanisme van homeopathische geneesmiddelen is fascinerend en veel onderzoeksteams over de hele wereld voeren fundamentele basisresearch uit om deze belangrijke vraag te onderzoeken.
1. Norn S. et al. [From willow bark to acetylsalicylic acid].[Article in Danish]. Dan Medicinhist Arbog., 2009;37:79-98 | Abstract 2. Bottling RM. Vane’s discovery of the mechanism of action of aspirin changed our understanding of its clinical pharmacology. Pharmacol Rep., 2010; 62(3):518-25 | Abstract | Full text
